Onwetendheid
Het respect in mij
kruipt uit m'n neus
Denk je nog serieus
dat ik jou zie
Ik ben nog wie ik ben
Jij bent degene
die ik niet meer herken
Twee hokjes
twee landen
Een grens met
scherpe randen
Dat we niet meer
normaal kunnen praten
wat een schande
Elk woord verandert in een schreeuw
niet meer wetend waarom dit begon
Niet meer wetend
ik weet niet meer wat ik weten kon
kruipt uit m'n neus
Denk je nog serieus
dat ik jou zie
Ik ben nog wie ik ben
Jij bent degene
die ik niet meer herken
Twee hokjes
twee landen
Een grens met
scherpe randen
Dat we niet meer
normaal kunnen praten
wat een schande
Elk woord verandert in een schreeuw
niet meer wetend waarom dit begon
Niet meer wetend
ik weet niet meer wat ik weten kon
Reacties op dit gedicht
| Joyce...: | Donderdag, maart 30, 2006 20:59 |
| Hee Sander Kunst, ik heb bijna al je gedichten gelezen en je moest eens weten hoeveeeeel bewondering ik voor jou heb! Je homepage is ook uit de kunst! echt mooi om te zien, hoe een mens zo mooi kan schrijven. zelf durf ik mijn gedichten neit op deze site te zetten. kus, Joyce |
|
| sunset: | Donderdag, december 29, 2005 12:30 |
| Ondanks de fictie treffend verwoord en neergezet Sander. Liefs en nog een fijne dag, sunset |
|
| Lichtengel: | Donderdag, december 29, 2005 12:13 |
| Mooi gedicht:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sander Kunst | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2005 | ||
| Thema's: | ||