Voorbij.

Het is alsof alles uit mijn handen glijdt.

Mijn hart stond open op een heel klein kiertje.

Ik had jou mijn liefde toevertrouwt.

Wat heb ik ooit voor jou betekend?

Hoe kon je mij zo kil verlaten.

Zonder traan of oprechte vragen.

Hoe kan ik de pijn van jou verlies verdragen

Nu jij mij zo eenzaam achterlaat.

Ik heb nog duizenden vragen.

En redenen in overvloed.

Waarom zou ik mezelf langer kwellen?

  Jij durft jouw angsten niet te overwinnen.

Wat onze relatie heeft doen verbreken.

Jij zult zo nooit jouw ware vinden.

Dus ren maar weg voor al je angsten.

Iedere keer zal jouw doel mislukken.

Zolang je jouw angsten niet kunt beheersen.

Zal jij nooit iemand als de ware beminnen.

Nu jij mij hebt verlaten.
Besef ik pas hoeveel ik om je geef.

En al heb ik wel eens overdreven.

Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik je van je houd.

Al denk je dat we niet bij elkaar passen.

En zouden we verschillend zijn.

Vraag je af wat we wel hadden.

Veel dingen hadden we gemeen.

Maar zal je dit wel concluderen?

Als je rent met je gezicht vooruit.

 Angst kun je overwinnen.