ergens bij een stapeltje vriend
Druk, opruimen,
zoveel te doen
ik wil nog even….
geen tijd voor een zoen
De onrust giert
door je hele lijf
stippelt alleen je
toekomst, ik verstijf
En ergens bij
een stapeltje vriend
daar lig ik dan
wachtend tot ik tijd verdien
Blijft dit toekomst
waar gaat het fout
ben jij er wel
je zegt dat je van me houd
niet claimen
alleen klaar staan
maar schatje
zo kan ik het niet aan
om af en toe
eens op te dagen
en de rest van mijn leven
moet ik zelf maar dragen
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Zaterdag, december 31, 2005 11:43 |
| geen tijd voor een zoen? ik geef je er alvast één voor het komende jaar...meer dan waard..ik geniet van je gedichten.. xxliefs willem |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, december 30, 2005 22:28 |
| je voelt de stress in je gedicht heb vertrouwen in je zelf het zal je lijden op je weg die voor je is weg gelegt groetjes Dirk |
|
| Peter van der Linden: | Vrijdag, december 30, 2005 12:15 |
| Moeilijk, om over je toekomst te moeten beslissen. Ik zou zeggen, volg de stem van je hart. Sterkte er mee. Dikke knuf, Peter. |
|
| Rien de Heer: | Vrijdag, december 30, 2005 11:54 |
| De stress is herkenbaar en voelbaar..... Groetjes, Rien. |
|
| Marilène B.: | Vrijdag, december 30, 2005 09:23 |
| wow, super gedaan!! die korte regeltjes geven die stress goed aan!! heel gaaf!! liefs Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2005 | ||
| Thema's: | ||