Die dag
27.12.2004
Die dag staat voor eeuwig
in mijn geheugen gegrift
op die dat heb jij
jezelf van het leven ontdaan
Die dag zal ik nooit vergeten
je stond altijd voor iedereen klaar
maar het werd je gewoon te veel
je was totaal op
Die dat blijft heilig voor altijd
nooit zal ik gelukkig zijn op die dag
de gedachten aan jou
blijven pijn doen
Die dag, verandere jou leven,
maar ook het mijne
vanaf nu, moet ik verder
zonder jou
Die dag, had jij uitgekozen
om je voor altijd te bevrijden
van je leven
je was jezelf niet meer
die dat, was voor jou HET moment,
je kon niet meer, je was totaal leeg
niemand verwachte het, zelfs ik niet
je was altijd zo lief voor ons
Die dat, was alles voorbij voor jou
Het spijt mij dat ik je heb laten gaan
het spijt mij dat ik je niet heb kunnen helpen
het spijt mij, het spijt mij zo
Die dag ...
waarom heb ik het niet gemerkt?
misschien had ik naar je toe kunnen komen,
met je kunnen praten
Die dag... was alles ineens anders
er was een leegte in mij,
een leegte die nooit iemand kan opvullen
een leegte die zal blijven tot ik bij je zal zijn
Laure, meisje, het spijt mij!
Ik zal je nooit vergeten.
Je was een pracht van een meisje,
maar het mocht niet zijn voor jou ...
Die dag staat voor eeuwig
in mijn geheugen gegrift
op die dat heb jij
jezelf van het leven ontdaan
Die dag zal ik nooit vergeten
je stond altijd voor iedereen klaar
maar het werd je gewoon te veel
je was totaal op
Die dat blijft heilig voor altijd
nooit zal ik gelukkig zijn op die dag
de gedachten aan jou
blijven pijn doen
Die dag, verandere jou leven,
maar ook het mijne
vanaf nu, moet ik verder
zonder jou
Die dag, had jij uitgekozen
om je voor altijd te bevrijden
van je leven
je was jezelf niet meer
die dat, was voor jou HET moment,
je kon niet meer, je was totaal leeg
niemand verwachte het, zelfs ik niet
je was altijd zo lief voor ons
Die dat, was alles voorbij voor jou
Het spijt mij dat ik je heb laten gaan
het spijt mij dat ik je niet heb kunnen helpen
het spijt mij, het spijt mij zo
Die dag ...
waarom heb ik het niet gemerkt?
misschien had ik naar je toe kunnen komen,
met je kunnen praten
Die dag... was alles ineens anders
er was een leegte in mij,
een leegte die nooit iemand kan opvullen
een leegte die zal blijven tot ik bij je zal zijn
Laure, meisje, het spijt mij!
Ik zal je nooit vergeten.
Je was een pracht van een meisje,
maar het mocht niet zijn voor jou ...
Reacties op dit gedicht
| -jumelie-: | Zondag, januari 01, 2006 15:51 |
| zo mooi...keb ook iemand verlore aan zelfmoord en keb die dus ook ni kunne helpe, u gedicht laat me voelen dat ik hem egt ng mis! | |
| Lindsay Amy: | Zaterdag, december 31, 2005 13:12 |
| Pff..gecondoleerd meisjee Je mag me altijd mailen als je er over wilt praten hoor! Kusjee Lindsay |
|
| girl: | Vrijdag, december 30, 2005 15:44 |
| mooi gedicht ;);) ze had geluk met zo goede vriendin zoals jij :):):):) -xXx- girl |
|
Over dit gedicht
| Auteur: princezz of darkness | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2005 | ||
| Thema's: | ||