laat die drugs toch staan
Steeds groter word de muur om je heen,
je bent zo anders, zo gemeen.
Ik kan je met woorden niet meer berijken,
steeds verder zie ik je bezwijken.
Bezwijken aan de drugs, die je niet kan laten staan,
waarom die troep in je leven, laat het toch gaan.
Onze goeie band die we hadden, is er niet meer,
het doet me ontzettend zeer.
Waar is die lieve broer van toen,
waarom kan je niet stoppen, waarom moet je het zo doen.
je bent zo anders, zo gemeen.
Ik kan je met woorden niet meer berijken,
steeds verder zie ik je bezwijken.
Bezwijken aan de drugs, die je niet kan laten staan,
waarom die troep in je leven, laat het toch gaan.
Onze goeie band die we hadden, is er niet meer,
het doet me ontzettend zeer.
Waar is die lieve broer van toen,
waarom kan je niet stoppen, waarom moet je het zo doen.
Reacties op dit gedicht
| konijntjuh: | Dinsdag, januari 03, 2006 03:34 |
| mooi gedicht... ik maak precies utzelfde mee.. maar ut komt wel goed.. dat weet ik zker |
|
| thoke: | Vrijdag, december 30, 2005 22:32 |
| ik maak net hetzelfde mee,juist hartje gebroken omdat mijn zoetje er te zwaar aan zat! | |
| blacklizard: | Vrijdag, december 30, 2005 17:43 |
| Mooi man! ik snap dat t moeilijk voor je is.. maar als je zelf niet gebruikt is t ook nog al lastig te snappen.. Sterke in ieder geval! x. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jessie 24 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2005 | ||
| Thema's: | ||