huppelen.....
Zorgenloos huppelt ze verder
de grijze steen die ze raapte
als grootste schat
in haar knuistje geklemd
de wereld kent ze nog niet
van ellende en pijn
van toekomst zoeken
zij kent niet het venijn
haar pad is niet donker
zij huppelt in het volle licht
en de stem die haar bereikt
leid haar verder op de goede weg
gelukkig zijn met het kleinste der aarde
een doodgewone gevonden steen
het geluk wat nooit en te nimmer
uit haar hartje verdween
even was ik weer dat meisje
een traan rolt over mijn wang
want de zorgeloze toekomst
die is er niet, het maakt me bang
met een steen vast in mijn handen
die ik bewonder met ogen van toen
vraag ik hoe moet ik huppelen
kan jij wat voor me doen
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Vrijdag, december 30, 2005 16:34 |
| Hoop je snel weer te zien huppelen....prachtig dicht waarin je je gevoelens omschrijft.... Groetjes, Rien. |
|
| erje: | Vrijdag, december 30, 2005 14:45 |
| je bent al net zo gek met stenen als wij hier maar soms heb je een lievelings steen goed bewaren hoor en huppelen vergeet het maar elke dag de trap op en neer dan hoef je niet meer te huppelen liefs erje |
|
| L!@: | Vrijdag, december 30, 2005 14:05 |
| ga op je gevoel af...knuffie,,, | |
| moonwoman: | Vrijdag, december 30, 2005 13:32 |
| ik huppel net als jij door het leven heen,en heb toch vertrouwen in het goede in jezelf! liefs, Loekie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2005 | ||
| Thema's: | ||