verloren verdriet
en toen was ik jou kwijt
zo plots verdwenen
alsof nooit geweest
dat ik jou niet miste
het mij zelfs rust gaf
dat trof mij het meest
ik had mij nog zo vastgeklampt
aan jouw deemoedigheid
was haast verdronken
in een poel van
nijpende onzekerheid
en nu
ik ben je kwijt
Reacties op dit gedicht
| Niniki: | Vrijdag, december 30, 2005 23:24 |
| Phoe..........moeilijk, zeker in deze tijd..en herkenbaar! Sterkte! Fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2006! Knuffie Nini |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, december 30, 2005 22:09 |
| goed verwoordt liefs Dirk |
|
| Mathilde: | Vrijdag, december 30, 2005 21:44 |
| auw...pijnlijk... wel pakkend geschreven! liefs, mathilde |
|
| remie: | Vrijdag, december 30, 2005 18:00 |
| ja die poel van onzekerheid...oei...liefs Remie | |
| Jacqueline: | Vrijdag, december 30, 2005 17:29 |
| Maar zo te lezen , heb je ook wat gewonnen!! Koppie omhoog, jij redt het wel!!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sM@rtje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2005 | ||
| Thema's: | ||