Soms, vroeger, nu, ooit
Soms,
dat ik eindelijk dacht dat ik mijn leven weer op de rails had gekregen.
werd het vertrapt, verwoest, vermoord.
en zo is het tot vandaag de dag gebleven.
Vroeger,
ben ik gelukkig geweest, ik weet alleen niet meer wanneer.
oude foto's met oprechte lach
die tijd komt niet meer terug bedenk ik me keer op keer.
Nu,
is het enige wat ik heb gedaan gehuild en gestreden
ik word hier uiteindelijk sterker door
ik vecht door voor dat gelukkige meisje uit mijn verleden
Ooit,
als ik uit dit gat van verdriet klim en de zon weer gaat schijnen
heb ik bewezen dat ik het heus wel red
let maar op, dit ongelukkige gevoel zal door mij verdwijnen
dat ik eindelijk dacht dat ik mijn leven weer op de rails had gekregen.
werd het vertrapt, verwoest, vermoord.
en zo is het tot vandaag de dag gebleven.
Vroeger,
ben ik gelukkig geweest, ik weet alleen niet meer wanneer.
oude foto's met oprechte lach
die tijd komt niet meer terug bedenk ik me keer op keer.
Nu,
is het enige wat ik heb gedaan gehuild en gestreden
ik word hier uiteindelijk sterker door
ik vecht door voor dat gelukkige meisje uit mijn verleden
Ooit,
als ik uit dit gat van verdriet klim en de zon weer gaat schijnen
heb ik bewezen dat ik het heus wel red
let maar op, dit ongelukkige gevoel zal door mij verdwijnen
Reacties op dit gedicht
| manik: | Vrijdag, december 30, 2005 19:34 |
| vecht niet maar voel dan wordt het beter en sterkte je redt het wel Hennie | |
Over dit gedicht
| Auteur: *serendipity* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2005 | ||
| Thema's: | ||