wonen in mijn geest
wonen in mijn geest
ook al ben je niet hier
toch lééf je door in mijn hart
delen we lief en leed
en wil ik niet
dat je mij vergeet
ook al ben je daar
waar ik je niet ráken kan
toch woon je in mijn geest
en ben je dáár nog nooit
echt weggeweest
het verleden laten rusten
dingen laten gaan zoals ze zijn
ik doe stinkend mijn best
ook al doet het op sommige dagen
nog zo vreselijk veel pijn
L!@
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Zaterdag, december 31, 2005 18:32 |
| geef je een dikke knuff Liefs m@rcel |
|
| Rien de Heer: | Zaterdag, december 31, 2005 12:07 |
| Het zijn de bekende dagen..knuf.... Groetjes, Rien. |
|
| sunset: | Zaterdag, december 31, 2005 10:58 |
| En ook dát ziet en weet hij. Mooi delend verwoord. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| Miesjellie: | Zaterdag, december 31, 2005 10:28 |
| kop op meis :) sterkte gewenst van mij :) liefss n knuff michelle |
|
| psychin: | Zaterdag, december 31, 2005 09:58 |
| joa maar het maakt je wel zoals je bent,niets mis mee dus. Laifs lia |
|
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, december 31, 2005 09:57 |
| Knuf Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2005 | ||
| Thema's: | ||