Spoor
Men sloeg hem en men sloeg hem weer.
En elke nieuwe slag sneed nieuwe sleuven
in zijn vlees
en
in het hart van vader
die hen zijn zoon vernielen zag.
Ik sloeg hem en ik sloeg hem weer.
En elke nieuwe dag
sloeg ik hem midden in 't gezicht
en
in dat van zijn vader
die mij zijn zoon bezeren zag.
Ik volg hem nu, ik volg hem weer.
Ik volg hem. Hij gaat voor en
ziet mijn volgen vrolijk aan.
Ik volg hem naar zijn vader.
Ik volg nu zijn bebloede spoor.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, december 31, 2005 21:39 |
| * toen ik voelde hoe ik hem sloeg, ging ik des te meer te keer, om dieper dan ik dacht mij voortaan niet langer tegen hem te willen verweren. * hans |
|
| sunset: | Zaterdag, december 31, 2005 13:50 |
| Prachtig mooi hoe jij je geloven hier delend verwoord en neerzet. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Huub Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2005 | ||
| Thema's: | ||