de tijd bleef stilstaan
En toen bleef de tijd stilstaan...
Het geluid viel weg,
de wereld stopte met draaien.
De dag veranderde in nacht,
maar die bleef.
Het raakt me niet,
kan me niets schelen,
laat het maar blijven duren.
In de duisternis voel ik me veilig,
de kilte dekt me toe
en ik laat het maar begaan.
Langzaam begint het leven weer te leven.
Af en toe raakt een straaltje mijn kille hart,
maar de duisternis ligt op de loer
en zal dat altijd blijven doen.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, december 31, 2005 12:59 |
| Nog steeds in een droeve verlorenheid. Met gelukkig een begin van lichtende hoop. Liefs en knuf, sunset PS: En voor jou en de jouwen een gezond, voorspoedig 2006. |
|
| manik: | Zaterdag, december 31, 2005 12:57 |
| het zal veranderen maar neem je eigen tijd tot je verder kunt met liefde Hennie | |
Over dit gedicht
| Auteur: verloren manestraaltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2005 | ||
| Thema's: | ||