gevoelsmatige kater
ik voel de grauwe kater van verdriet
doorbonkend in misselijkheid van pijn
draag ik mijn tranen diep van binnen
schijnt de zon mij bitter en koud toe
met in mij slechts verbijsterd onbegrip
over het bestaan van een nieuwe dag
zullen wij straks een nieuw jaar vieren
terwijl de toekomst toch wel komen zal
met in zijn kielzog wanhoop en verdriet
zijn wij de vergrijpen slechts weinig
maar pas met het sterven van de onschuld
zal onze ontkende schuld zichzelf begrijpen
Reacties op dit gedicht
| shadie: | Zaterdag, december 31, 2005 15:10 |
| ik geloof dat ik dit gedicht al eens gelezen had. het is prachtig geschreven en de woorden zetten een duister merkteken op het nieuwe jaar. ik hoop dat het nieuwe jaar je toch zeer veel geluk zal brengen en je verast zal zijn over het geluk dat nvwerwacht kan verschijnen. liefs, shadie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2005 | ||
| Thema's: | ||