voelt de strijd tot in je keel
voelt de strijd tot in je keel
ik at druiven uit je hand
voelde me een koning
zag hoe jij de trossen plukte
met het zonlicht als beloning
ranken jeugdig groen
stammen roestig van het zonnen
ook tussen rotsen vinden
wortels nog hun bronnen
de wijn is hard en ongenaakbaar
je voelt de strijd tot in je keel
nadat je haar hebt leren kennen
steel je graag een kus teveel
ik at je druiven
en werd dronken van de wijn
ik oogste liefde in je gaard
het was het mooiste jaar dat ooit zal zijn
wil melker
31/12/2005
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2005 | ||
| Thema's: | ||