~* Tot de dood ons scheidt.

De stomheid

Ondeugendheid van ons

De tijd, die avond, leek nooit te eindigen

Geen tijd voor droevigheid, alleen voor blijdschap en liefde

De liefde

Vooral de liefde

Omdat het zo kort zou zijn

Geen seconde

Over die vervelende dingen na te denken

Elkaar af en toe aankijken

En dan weer wegkijken

Verlegen

Wetend dat na die avond

Die enkele avond

Alles weg zou zijn

Ik ging terug

Hij bleef daar

Nooit geweten dat het nooit zou eindigen

Ondanks dat we allebei niet geloofden in eeuwige liefde

Had het ons toevallig, net, getroffen



En toen

De ruzie

Ik wou je niet kwijt

Maar het was niet anders

Misschien was het beter

Ik wou niet denken aan onze fijne tijd

Niet meer denken aan die ene nacht

Want uiteindelijk

Had het me zoveel pijn gedaan

Wou alles vergeten

Niet naar jou land

Nooit meer

Omdat ik bang was

Dat ik echt van je hield



Denkend aan jouw woorden

“We hebben nu niks aan al onze kwaliteiten”

Ik vroeg me af waarom

Waarop volgde

“We kunnen ze niet tegen elkaar gebruiken,

Alleen maar vóór elkaar.”

Waarop ik een antwoord had



Al mijn dingen die miste

Vulde jij op

Alle leegtes

Waren niet langer leeg meer

Alle leegtes in mij

Waren opgevuld

Ik besefte dat

Ik me hier niet langer tegen kon verzetten

Ik wil jou

En niemand anders

Jij bent mijn zon

Jij bent mijn hemel

Jij bent hetgeen,

Waar ik altijd op hoopte

Al was het maar in mijn dromen

Jou ogen spreken

Spreken de taal van de liefde

Een blik van jou

Zegt meer dan dit hele verhaal

Ik wil je niet verliezen

Ik wil je niet kwijt

Ik wil bij je blijven

Tot de dood ons scheidt.