als ik er niet meer ben
als ik straks zal gaan
weet dan dat ik altijd naast je zal blijven staan
je altijd zal blijven troosten in je grootste verdriet
ook al ben ik er dan niet
altijd zal ik je weltrusten kussen
en je zachtjes in slaap sussen
zelfs al je nachtmerries weg blussen
voor altijd hou ik jou handje dan vast
tenzij je het voelt als een zware last
ik zal er altijd voor je zijn
al heb je grote zorgen en een eindeloos gevoel van pijn
vergeet nooit dat je alles voor me betekend
en dat ik zo erg verschrikkelijk veel van je hou als vanzelfsprekend
en ook al lijkt mij weg nu weg te gaan
ik zal jou nooit alleen in dit leven laten staan
ik leef me leven ook al kan ik het niet meer aan
want voor jou blijf ik knokken en zal ik voor altijd door blijven gaan
weet dan dat ik altijd naast je zal blijven staan
je altijd zal blijven troosten in je grootste verdriet
ook al ben ik er dan niet
altijd zal ik je weltrusten kussen
en je zachtjes in slaap sussen
zelfs al je nachtmerries weg blussen
voor altijd hou ik jou handje dan vast
tenzij je het voelt als een zware last
ik zal er altijd voor je zijn
al heb je grote zorgen en een eindeloos gevoel van pijn
vergeet nooit dat je alles voor me betekend
en dat ik zo erg verschrikkelijk veel van je hou als vanzelfsprekend
en ook al lijkt mij weg nu weg te gaan
ik zal jou nooit alleen in dit leven laten staan
ik leef me leven ook al kan ik het niet meer aan
want voor jou blijf ik knokken en zal ik voor altijd door blijven gaan
Reacties op dit gedicht
| Jet van keken: | Donderdag, februari 23, 2006 07:58 |
| Mooi geschreven, al klinkt het triest. Je bent nog te jong, en je kleintje heeft zijn moeder nog zo hard nodig. Richt al je aandacht en liefde daar maar op... En Hans heeft hier beneden, weer zoiets moois voor je gezet, lees dat nog maar is.. Liefs jet |
|
| Artifex: | Dinsdag, januari 03, 2006 09:45 |
| Verwoord, bedoel ik natuurlijk... | |
| Artifex: | Dinsdag, januari 03, 2006 09:45 |
| Heel herkenbaar, prachtig mooi vewoord. Liefs, Artifex. |
|
| Hans Winter: | Maandag, januari 02, 2006 21:10 |
| als jij er niet meer bent, zal ik de helft zijn, jou toch telkens stilletjes willen bedenken, als jij mijn buitenzijde niet zou zijn, hoe zou ik anders kunnen dan overal voelen, druipend van regen heet van de zon, wat jij zou bedoelen, toch telkens van binnen verstild van gemis. dylan en hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lisa21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||