ik heb veel gezien en gevoeld,
ik heb veel vernederingen moeten aanvaarden,
herinneringen moet ik vermijden,
omdat ze als messen in me snijden..

ik kan het niet vergeten,
nog moeilijker is vergeven,
maar ik moet er wel mee kunnen leven..
en ik kan het, ik kan het echt..

ganse dagen lach ik maar door,
en door, en door..
ik lach, ik ben gelukkig, toch?

ik zou bij je vrouw komen eten,
ik ken ze heel erg goed,
ik kom niet voor jou, weet je..
maar als ik niet kom, laat ik je vrouw vallen,
en dat kan ik niet, omdat zij het enige is
wat mij nog rest..

na school stap ik van de bus,
het regent, en het water slorpt me op,
ik moet nog met de fiets naar zijn vrouw,
en dan: sta jij daar..
met je auto, ik kenje nummerplaat vanbuiten..
je wenkt me,
ik kom nader, het loopt er vol met volk!
geen paniek, plant ik me in,
bovendien sta ik boven hem,
IK deed niets verkeerd..
"stap in!" morrel je.
waarom sta je hier?
hij leest mijn gedachten,
"(zijn vrouw d'r naam) wou je niet in de
regen en de kou laten komen. stap in nu!"
ik trek de deur open, het is verkeerd, ik weet het..
hij kijkt vluchtig rond,
dat moest me alarmeren..
hij wenkt me voor een kus,
wat een gewoonte is in onze famillie bij
een begroeting,
stevig trekt hij mijn hals dichtbij en kust me op men mond..
het begin van het einde..

ik kom aan bij zijn vrouw,
totaal uit mijn "vrolijke stemming"
eet en zwijg..
ze kijkt me meelevend aan,
ik zie er moe uit,
ik ben de laatste maanden depressief,
tja, hoe komt het?
ze is zo goed voor me,
ik heb met niemand geen betere band,
maar ze woont bij hem..
ik zwijg, ik mag niets zeggen,
en ik zal ook niets zeggen,
want ik wil haar niet kwijt..
en zoals ze zeggen: de een zijn dood
is de ander zijn brood..
ik maak me ziek aan jou,
maar ik blijf bij je thuis komen,
voor je vrouw,
maar soms is ze er niet,
en jij wel..
dan is het weer zover, en ik zeg niets,
ik kan je mijn broertje toch niets laten aandoen?
ik zwijg, walg van je handen en je geluiden,
je blik in je ogen, de dingen die je doet..
"flink hoor, je bent mooi, je bent een sletje.."
ik ben een hoer, laat me door hem bepotelen en verkrachten
en ik ben een slet, een stuk crapuul.
ik ben slecht,
natuurlijk, ik ik ik ..
jij doet niets verkeerd, hé?


het is een deel van mijn verhaal, ik leer ermee leven, het moet. het leven gaat verder en ik sta mijn mannetje. alleen is het jammer dat ik er alle gevolgen van draag en niet eens iemand kan kussen zonder zijn gezicht voor me te zien.
ja, dan klap ik dicht natuurlijk, laat staan dat ze me omhelzen.. het doet pijn, maar ik red me wel, ik ben er sterker door geworden, al had ik daarvoor liever iets anders moeten ondergaan..