~* ooit ,een laatste keer *~
Ooit komt er een laatste keer
dan sla ik voor altijd mijn ogen neer
ooit zal ik weer het mes pakken
en er samen mee op de grond zakken
zal ik snijden zonder geremd te worden door wat dan ook
overspoelt door al het verdriet dat in mij kookt
Ooit, een laatste keer
Biecht ik mijn zondes op aan De Heer
zal ik alles vertellen wat ik nu nog achter hou
dan maakt het niks meer uit dat ik niemand vertrouw
Ooit een laatste keer gaat de rode kleur mijn zicht verblinden
zal ik, God dank, eindelijk mijn rust vinden
snijden zal ik, tot het einde aan toe
zal ik voor mijn leven boeten doen.
Met het scheermes in mijn hand
val ik tegen de wand
ik merk niks meer van om mij heen
het maakt niet uit, ik ben toch alleen
tranen ontwaken langzaam uit hun slaap
zwijgend laat ik ze over mijn wangen gaan
dan zet ik het mes in mijn huid, duw zo hard als ik kan
fluister sarcastisch 'Nou, dit was het dan.'
lange banen trek ik, terwijl de vurig pijn mij doet verdoven
hoe had ik er ooit in kunnen geloven
dat ik sterk genoeg was, hier van kon winnen
niet meer, als ik totaal vernielt ben, van binnen.
Ik kijk nu al uit naar de laatste keer, dat ik eindelijk kan gaan
zo ver mogelijk weg hier vandaan.
dan sla ik voor altijd mijn ogen neer
ooit zal ik weer het mes pakken
en er samen mee op de grond zakken
zal ik snijden zonder geremd te worden door wat dan ook
overspoelt door al het verdriet dat in mij kookt
Ooit, een laatste keer
Biecht ik mijn zondes op aan De Heer
zal ik alles vertellen wat ik nu nog achter hou
dan maakt het niks meer uit dat ik niemand vertrouw
Ooit een laatste keer gaat de rode kleur mijn zicht verblinden
zal ik, God dank, eindelijk mijn rust vinden
snijden zal ik, tot het einde aan toe
zal ik voor mijn leven boeten doen.
Met het scheermes in mijn hand
val ik tegen de wand
ik merk niks meer van om mij heen
het maakt niet uit, ik ben toch alleen
tranen ontwaken langzaam uit hun slaap
zwijgend laat ik ze over mijn wangen gaan
dan zet ik het mes in mijn huid, duw zo hard als ik kan
fluister sarcastisch 'Nou, dit was het dan.'
lange banen trek ik, terwijl de vurig pijn mij doet verdoven
hoe had ik er ooit in kunnen geloven
dat ik sterk genoeg was, hier van kon winnen
niet meer, als ik totaal vernielt ben, van binnen.
Ik kijk nu al uit naar de laatste keer, dat ik eindelijk kan gaan
zo ver mogelijk weg hier vandaan.
Reacties op dit gedicht
| mezelf...ik: | Donderdag, januari 05, 2006 18:40 |
| lieverd.. De tranen liepen over mijn wangen toen ik dit gedicht las. Ik ben bang, zo bang dat ik jouw ook kwijtraak. Lieverd, alsjeblieft knok ervoor. Ik wil niet ook jouw kwijt, met mij vele anderen. Ik hou zielsveel van je veel liefs Tessa |
|
| meisjuh!!: | Woensdag, januari 04, 2006 20:30 |
| sgat,,ajb,,je moet het niet meer doen!!,,egt niet,,,please:S:'(,,, ik hou van jou!!egt waar,,, xxxjes je ROOSKE |
|
| *white moon*: | Woensdag, januari 04, 2006 20:10 |
| please.. ajb ='( doe het niet meer!! je bent nu al zo ver!! niet meer doen ='( i care about you! and i don't want you to get hurt!! please doe het niet!! *hug's and kisses* |
|
| black death: | Woensdag, januari 04, 2006 12:50 |
| en tot die dag moet je probere een leuker leve te leide xxx black death |
|
| Marilène B.: | Woensdag, januari 04, 2006 12:13 |
| *stilte* *...* Je mag me altijd mailen hoor!! Liefs Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: †*redblooded*† | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||