ons kind is nu een vondeling
ons kind is nu een vondeling
ik heb een paradijs gedroomd
jij was de hel ontstegen
we zochten heel voorzichtig
in elkaar naar nieuwe wegen
het groeide in ons allebei
gaf zonlicht aan de dagen
het maakte teksten vrij
door blikken vol met vragen
we gaven schoonheid aan elkaar
in het versieren van de uren
de fundamenten waren klaar
alleen het mocht niet langer duren
mijn hand was anders
dan je dacht de warmte was
niet minder ze had meer kracht
dan dat je had verwacht
ons kind is nu een vondeling
ze kijkt met open ogen
als ze lacht zie je de zon er in
zullen wij haar toekomst ooit gedogen
wil melker
04/01/2006
Reacties op dit gedicht
| J.H. Vergne: | Zondag, januari 08, 2006 01:48 |
| prachtig prachtig waar haal je het allemaal van daan, allemaal heel fijn om te lezen. groetjes |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, januari 04, 2006 22:28 |
| wondermooi echte grote klasse prachtig werk groetjes Dirk |
|
| hiljaa: | Woensdag, januari 04, 2006 19:06 |
| hoe jij dit verwoord!! weer prachtig!! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Mathilde: | Woensdag, januari 04, 2006 17:26 |
| beetje triest wel... maar als altijd prachtig. kus, mathilde |
|
| remie: | Woensdag, januari 04, 2006 16:55 |
| a gossie..en heeft het een naam gekregen....liefs Remie | |
| L.Bert: | Woensdag, januari 04, 2006 16:47 |
| Mooi gedicht. Liefde! | |
| L!@: | Woensdag, januari 04, 2006 16:36 |
| eh ja... x L!@ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||