Een leeg veld
vol bladeren
net gevallen, verloren
verdord

Enkele bomen
kale takken
treurwilgen
net hun groen verloren
dat al geen groen meer was
Net zoals je ouders
net hun zoon verloren

Eén boom is niet kaal
Alsof hij bij jouw komst
niets meer wou verliezen
Alsof het een afspraak was
dat als jij bleef
hij ook zou blijven

Hij heeft eerst geprobeerd
je tegen te houden
De wind blies je van zijn takken
De bladeren vielen in je gezicht
Maar toch lukte het je
om het touw vast te knopen

En toen gaf hij het op
een regendruppel viel
van zijn treurige takken
streelde jouw wang
Jullie weenden samen
maar niet lang, nee,
het was tijd.

Wat moest gebeuren
gebeurde
en toen jij viel
maar de grond niet raakte
stierf ook hij,
omdat het zo was afgesproken.