vetrekken
ik moet bijna weer vertrekken,
wil de tijd nog wat rekken.
ik wil nog wat blijven,
heb nog zoveel te schrijven.
mijn dochter treurt,
mijn jongste zeurt.
maar toch moet ik gaan,
de tijd blijft niet stilstaan.
mijn dochter begrijpt het wel,
maar de kleintjes niet zo snel.
ik wil het hen wel zeggen,
maar kan het moeilijk uitleggen.
dus zeg ik neem gans de week mijn beer,
en volgend weekende ben ik er weer.
dat begrijpen ze wel,
en verdiepen zich terug in hun spel.
ik zou hun verdriet willen stillen,
ik zou het anders willen.
maar dit moet ik doorstaan,
wil ik verder gaan.
wil de tijd nog wat rekken.
ik wil nog wat blijven,
heb nog zoveel te schrijven.
mijn dochter treurt,
mijn jongste zeurt.
maar toch moet ik gaan,
de tijd blijft niet stilstaan.
mijn dochter begrijpt het wel,
maar de kleintjes niet zo snel.
ik wil het hen wel zeggen,
maar kan het moeilijk uitleggen.
dus zeg ik neem gans de week mijn beer,
en volgend weekende ben ik er weer.
dat begrijpen ze wel,
en verdiepen zich terug in hun spel.
ik zou hun verdriet willen stillen,
ik zou het anders willen.
maar dit moet ik doorstaan,
wil ik verder gaan.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 30, 2001 00:27 |
| Het is voor je kinderen ook moeilijk. Het is niet echt uit te leggen, maar een tijdsbestek van een week is te overzien, dat werkt goed. Je dochter begrijpt het wel degelijk, dat hebben we kunnen lezen. |
|
| Steven Vermeulen: | Maandag, oktober 29, 2001 10:29 |
| als je weer terug bent, is het weerzien des te hartelijker, vergeet dat niet. | |
| christina: | Zondag, oktober 28, 2001 21:06 |
| Ik heb heel veel respect voor je Linda Hoe je vecht Heel veel sterkte voor jou en je kinderen Liefs Christa |
|
| Joëlle: | Zondag, oktober 28, 2001 12:18 |
| Nog even volhouden lieverd! Je komt er wel en dan kan je er elke dag voor je kinderen zijn. Nu moet je even aan jezelf denken!!! Heel veel sterkte.. *knuffel* Joëlle |
|
| Frummeltje: | Zondag, oktober 28, 2001 10:56 |
| Lieverd als je hier mee klaar bent en weer gewoon thuis bent zal het thuis allemaal veel beter gaan dan voor dat je daar naar toe moest... Dat zullen ze echt wel voelen hoor... Want ze voelen je verdriet echt wel alleen ze begrijpen het misschien nog niet goed... Liefs Frummeltje |
|
| pramodah: | Zondag, oktober 28, 2001 10:18 |
| Ik ken dat gevoel van moeten weg gaan en het zo lang mogelijk te willen rekken,maar ook dat gaat weer voorbij Linda en keer na keer ga jij je beter voelen en eens komt de dag dat je niet meer hoefd te vertrekken...... liefs pramodah |
|
| Huting: | Zondag, oktober 28, 2001 09:35 |
| In gedachten gaan we met je mee Linda, je bent niet alleen onze armen staan wijd open. Liefs, Doortje |
|
| erika: | Zondag, oktober 28, 2001 08:47 |
| Jij moet verder gaan om een gelukkiger en stabielere leven te krijgen. Dat is voor je kinderen ook heel belangrijk, hoe moeilijk het nu ook is voor hun. Ik vind het knap van je dat je er mee begonnen bent. Heel veel sterkte en een knufff voor je kids Liefs Erika |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||