verhalend
ik tril mijn angst en woede
en waar geen tranen stromen
daar zal ik gaan vertellen
-over een verleden tijd
toen ik nog zo naief was
of noemde jij het onschuld?-
in het dansen van het vuur
zullen mijn verhalen rijpen
tot de wereld zal aanschouwen
-wat ik slechts weinigen vertelde
en wat nog minder leken te snappen
of de impact leken te beseffen-
mij maakt nu nog slechts weinig uit
want met het sterven van de mijn woorden
heb ik mijn zwangenzang wel gezongen
-ik had eigenlijk nooit mogen verlangen
dat iemand het volledig begrijpen zou
deze angst die mij verstikte-
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Woensdag, januari 04, 2006 23:25 |
| Ach welnee.. je omgeving is niets meer dan een bevestiging van jezelf (en als die niet toereikend is? THINK AGAIN.) Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||