de nacht in mei..
verraste mij..
daar in het bos..
bewoog het er op los..
kleuren pixels,
krioelden om me heen..
een totaal andere wereld,
was wat er verscheen..
overal herrezen zilveren pilaren..
ik stond verstijfd te staren..
duizenden kristallen, lagen op de grond..
dat deze werkelijkheid ook bestond..
zo'n schoonheid had ik nog nooit gezien..
was ik een met de natuur, misschien?
na een paar uur in het bos te zijn gebleven..
kwam ik langzaam weer in het gewone leven..
maar word ik eigenlijk nog wel normaal..
voor de meesten blijft het toch gewoon een verhaal..
( vergielius de kabouter)
oftewel gewoon