Weg met de ochtendglorie
De avond viel en er werd gefeest..
Allemaal betovert in een fuifbeest;
Maar geen van allen had het door..
Het was de vollemaan die me stoor..
Elke minuut naar buiten staren..
wachten tot de hemel zou opklaren.
De muziek bonste in mijn buik..
Toch keek ik twijfelend door het luik..
De verleiding was voor me groot,
bloemetjes leken in mijn ogen dood..
In de verte zag ik een schim,
ik ging naar buiten, niet slim.
ik struikelde over het enorm lange gras..
Ik weet nog steeds hoe pijnlijk het was.
ik keek naar mijn bloedende knie,
weer zag ik iemand, ik weet niet wie..
De schim ging verloren in mijn ogen..
toen heb ik het overwogen..
Ik raakte je hand en gaf je een kus op je wang..
wat duurde dat moment toch heerlijk lang
Je ogen weerkaatsten in mijn woorden..
het was alleen weer het hemellicht dat mij stoorde.
Zie ik je ooit nog terug?