Noodkreet!
Noodkreet!
Een heel verhaal
willen zij horen,
de leden van
de indicatie.
Indiceren,
over je leven,
waar je heen moet
of je wilt of niet!
Je kunt ze niet weren!
Noodkreet!!
Zij willen thuis blijven
hun eigen bedje ,
hun kastje
hun eigen afwasje.
Wat mag ik
dan meenemen?
Alles is straks ,
verdwenen!
Noodkreet!!
Laat me hier blijven!
Hier waar ik 45 jaar
met hem was.
Hij zat altijd in zijn stoel...
ja...daar!
De beslissing wordt genomen,
de eigen wil
ontnomen.
Een kamertje
een kastje ,een bed,
een tafeltje
ernaast gezet.
Altijd een belletje
bij de hand..
waar is de eigen wil...
in dit mooie land???
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||