Jongste prins - aan Robert Johnson
Jongste prins van duisternis
kromgebogen over zijn gitaar;
door mes bestreken weent een snaar
van lusten en van hindernis -
Of gierend voor zijn dronken Muzen
in het diepst van de nacht in een kroeg,
ritmes stampend op de vloer.
- haast nog kind was hij, twintiger,
vergiftigd - als een krolse kat
waanzinnig geworden in de nacht.
Reacties op dit gedicht
| L.Bert: | Vrijdag, januari 06, 2006 12:18 |
| Een prachtig gedicht! | |
| switi lobi: | Vrijdag, januari 06, 2006 01:16 |
| Wow....mooi gedaan. Liefsliefs, slaap lekker! switi lobi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hulud | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||