Je schrijft, je dicht en je creëert
Je schrijft, je dicht en je creëert
Maar levend wordt je niet geëerd
En al doe je het niet voor de poen
Kan ontkenning toch veel pijn doen
Je leeft, je vecht en je begeert
Totdat het noodlot je bezeert
En je denkt aan de tijd van toen
Als aan een liefde zonder zoen
Aan een verleden dat verteert
Terwijl men de toekomst negeert
Oud en hunkerend naar dat groen
Groen van toen, wat was ik toch koen
Nu oud en schijnbaar wat geleerd
Lijkt mij alles, toch zo omgekeerd
Zodat ik mij voel als een oen
In die wereld zonder fatsoen
Maar levend wordt je niet geëerd
En al doe je het niet voor de poen
Kan ontkenning toch veel pijn doen
Je leeft, je vecht en je begeert
Totdat het noodlot je bezeert
En je denkt aan de tijd van toen
Als aan een liefde zonder zoen
Aan een verleden dat verteert
Terwijl men de toekomst negeert
Oud en hunkerend naar dat groen
Groen van toen, wat was ik toch koen
Nu oud en schijnbaar wat geleerd
Lijkt mij alles, toch zo omgekeerd
Zodat ik mij voel als een oen
In die wereld zonder fatsoen
Reacties op dit gedicht
| moonwoman: | Vrijdag, januari 06, 2006 14:55 |
| herkenbaar mooi gedicht. lieve groeten. |
|
| Cheeke: | Vrijdag, januari 06, 2006 13:45 |
| Hoe mooi... Liefs, Cheeke |
|
| mamsiemomo: | Vrijdag, januari 06, 2006 10:55 |
| oud,..... maar wijs!! Liefs, Mo | |
| hiljaa: | Vrijdag, januari 06, 2006 08:21 |
| hier is nog groen maar voor hoe lang nog ???????? knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||