Sopohera
Het begon, op een dag.
Als een sprookje.
Het eindigde, in achterdocht.
Als een stervend ritme.
Op een dag, niet ver van deze,
kwam het terug tot leven.
Als een uit de cocon komende vlinder.
Met zijn prachtige kleuren.
De eerste vleugelslagen.
Hij vliegt.
Voor even, zo mooi geweest.
Leefde hij nu weer.
Vol genoegen.
Met als dank en de woorden,
het is de glorie van het sterven.
De dag, het moment, de nacht.
Van sterven en sterren.
Met dank en een zoen.
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Vrijdag, januari 06, 2006 14:03 |
| erg goed geschreven ben onder de indruk gr kerwin |
|
| switi lobi: | Vrijdag, januari 06, 2006 13:50 |
| Mooi hoor......liefsliefs, switi lobi | |
Over dit gedicht
| Auteur: aghikenea | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||