eenzaam
Mijn liefde blijft aanwezig
zal nooit worden uitgeblust
Maar er geen hand meer in de mijne
geen mond die mij nu
nog kust.
Geen lach meer in de verte
geen aai meer door mijn haar
Niet meer samen gewoon even
zitten..zo op de bank naast elkaar.
Onwerkelijk is het gemis
maar ik moet nu leren leven
met hoe eenzaam,eenzaam is
zal nooit worden uitgeblust
Maar er geen hand meer in de mijne
geen mond die mij nu
nog kust.
Geen lach meer in de verte
geen aai meer door mijn haar
Niet meer samen gewoon even
zitten..zo op de bank naast elkaar.
Onwerkelijk is het gemis
maar ik moet nu leren leven
met hoe eenzaam,eenzaam is
Reacties op dit gedicht
| anouk: | Dinsdag, oktober 30, 2001 17:45 |
| heel mooi meissie.... woorden schieten te kort.. veel sterkte veel liefs |
|
| els verheyen: | Dinsdag, oktober 30, 2001 11:12 |
| HEEL MOOI MANUELA GA ZO DOOR MAMA | |
| ria paardekooper: | Zondag, oktober 28, 2001 22:37 |
| Heel mooi lieverd. Ria Paardekooper xxxxxxxxxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manuella S | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||