troost me liever even
troost me liever even
Op mijn hurken in de kast gekropen
huilde ik om mijn aangereden kat
het zwart zo donker als het duister
niemand wist dat ik hier zat
ik was kind en huilde om de dood
en een latere leven wilde ik niet
toch ben ik nu groot
maar wel met een hart vol verdriet
en toch is mijn kat dood gebleven
en ben ik blijven leven
vraag me niet waarom
maar troost me liever even
Elze
Reacties op dit gedicht
| HIJ&ZIJ: | Maandag, januari 09, 2006 16:05 |
| Het was maar een kat ;-) wel jouw kat...hmmzzz... ik he, zou gewoon een nieuwe gaan halen ;-) |
|
| Liefjuh: | Zondag, januari 08, 2006 23:23 |
| Heb vele katten zien komen en gaan. Heb er momenteel zelfs 7. Hoe groot het verdriet ook is bij het verlies, ik geniet van al deze bijzondere beestjes. Mooi gedicht. Liefs |
|
| *Butterfly*: | Zondag, januari 08, 2006 16:54 |
| Dit is een erg emotioneel gedicht, dat mij raakt! Goed geschreven. Je mag schouder lenen, en ik zal je troosten. Liefs mij |
|
| Renate-td-: | Zondag, januari 08, 2006 14:52 |
| Ook ik sla mijn armen even om je heen... | |
| _Zonneschijn_: | Zondag, januari 08, 2006 13:26 |
| Een gemeende dikke troostknuffel vanuit hier naar jou gezonden... Liefs |
|
| Niniki: | Zondag, januari 08, 2006 00:20 |
| Een dikke troostknuffel hoor, en geen zuinige! Knuffie Nini |
|
| mums: | Zaterdag, januari 07, 2006 21:27 |
| dat is toch wel het minste wat ik kan doen,je even troosten.dikke knuf mums | |
| vlokje: | Zaterdag, januari 07, 2006 20:32 |
| Dit meemaken als kind is ellendig, je huisdier is toch meestal je beste maatje. liefs sylvia |
|
| hiljaa: | Zaterdag, januari 07, 2006 20:13 |
| als we me allemaal in die kast komen zitten!!!!hahahaha knufliefs--hiljaa-- |
|
| Ikkiewel ( Stella ): | Zaterdag, januari 07, 2006 19:41 |
| trist, kom maar hier van mij voor jou een troostknufke groetjes Stella |
|
| Jan van Dord: | Zaterdag, januari 07, 2006 19:01 |
| zoiets doet ook mij, nu nog, verdriet!! Prachtig mooi geschreven!!! Een goeie Zondag !! jan |
|
| L!@: | Zaterdag, januari 07, 2006 18:03 |
| kom maar ffkes bij mie... ik doe je wel doekelen... xxx L!@ |
|
| m@rcel: | Zaterdag, januari 07, 2006 16:45 |
| sjeeeee Elze dit id heel erg... dikke troostkuff van je broertje m@rcel |
|
| L.Bert: | Zaterdag, januari 07, 2006 16:38 |
| Tedere onroering raakt me bij het lezen van deze droeve herinnering. Geweldige beschrijving! | |
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, januari 07, 2006 16:20 |
| Knuf... Annemieke |
|
| chocaatje: | Zaterdag, januari 07, 2006 14:52 |
| Dikke knuf!!Liefs mieke | |
| *~~~Glitter~~~*: | Zaterdag, januari 07, 2006 14:44 |
| aah dit is echt er.. even een troostknuffel van mijn kant... xxx |
|
| Innerchild: | Zaterdag, januari 07, 2006 14:20 |
| Toen mocht rouwen om misschien niet ... nu mag het wel. Dus laat het nu maar gewoon even zijn. In gedachten kom ik even naast je in de kast zitten. Knufje, Inner |
|
| ato: | Zaterdag, januari 07, 2006 14:14 |
| Ik begrijp hoe je je voelt, mij overkwam hetzelfde... | |
| poky: | Zaterdag, januari 07, 2006 14:07 |
| je troeteldier verliezen is ook niet niks,begrijp best dat je ontroostbaar was,iets waarvan je ooit gehouden hebt vergeet je niet ook al gaat er zoveel tijd overheen,groetje poky | |
| Will Hanssen: | Zaterdag, januari 07, 2006 14:06 |
| Dit raakt Elze! Mooi geschreven...en een hele dikke troostknuffel van mij, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||