Ik kan niks zeggen
over wat ik denk, wat ik voel
ik kan met alle woorden
nog niet uitleggen wat ik voel

ben overmeesterd door totale wanhoop
voel de angst die me een tijd terug bekroop
kan op geen enkele manier aan de realiteit ontkomen
word overal aan herinnerd in mijn dromen
dingen die ik allemaal niet wil weten
maar door die stomme dromen niet kan vergeten.

Ik kan niks zeggen, niet eens schrijven, niet denken
het lukt me amper nog je een glimlach te schenken
die nog enigsinds over komt als de waarheid
ik ben weer eens de weg kwijt..

Heb ik eigenlijk ooit wél geweten
wie ik was, me niet met anderen vergeleken
wist ik ooit wat zinnigs te zeggen
kon ik ooit goed met mezelf overweg, zonder te vechtten..?

Zal het ooit nog od komen, mezelf niet meer haten
dingen laten zijn zoals ze zijn, het verleden achter me laten
fouten accepteren, me niet meer de grond in te laten slaan
kostten wat het kost blijven staan..

Ik kan niks zeggen, ik weet niet wat er gaat gebeuren
wil alles doen om te voorkomen dat het ijs onder mijn voeten verder gaat scheuren
ik wíl verder zonder alles wat ik weet

zeg me dan hoe ik het vergeet!!