Wiegende eiken
Wiegende eiken
ik zocht vlinders in de nacht
maar vond kermende eiken
ik bleef staan
en gaf mijn luister
armen wiegenden een gebarentaal
die ik niet verstond
de wind speelde met reuzen
die enkel vroegen om wat rust
het kraken ging door merg en been
indrukken van ik met hen alleen
voelde de verhalen van jaren
ze zweven om me heen
ik heb ze maar gelaten
die eiken in de wind
toen de wind wat luwde
ik zag ze zwaaien
als was ik een goede vriend
ik gaf mijn lach
bij begin van de dag
ik spreek niet hun taal
maar voelde intens diep
een droevig verhaal
***wim****
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zondag, januari 08, 2006 20:51 |
| bomend mooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
| opgever: | Zondag, januari 08, 2006 11:18 |
| en een droevig gedicht zondaggroet raissa |
|
| remie: | Zondag, januari 08, 2006 08:46 |
| ooo hier zwijmel ik helemaal bij weg, mijn lievelingsboom is ook eik....liefs Remie | |
| L!@: | Zondag, januari 08, 2006 08:45 |
| gevoel is toch wat telt.. x L!@ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||