Als ik afga op de tast,
Ondervind ik niets als last..
De duister wint weer,
keer op keer..
Steeds ontmoet ik iets,
met de waarde van niets..
Steeds dezelfde pijn..
Bloed als wijn..
Ben de wonden al gewoon..
Maak mijn leven onschoon.
Stik haast in mijn eigen bloed,
haat in overvloed.
Maar zelfs als ik int duister sta,
en maar op de tast afga,
Blijf ik volhouden,
Blijf ik mezelf redden,
Blijf ik leven van tranen,
die mijn levensweg banen..