gevangen als de walvis aan het stra
haar lach begraven,
onder een hele berg zand
gevangen als een walvis,
die is aangestrand.
niet kunnen zeggen,
wat ze bedoelt.
dezelfde strijd steeds
opnieuw weer af te leggen.
gevangen in haar zijn,
zonder te voelen.
zonder haar lichaam,
afgenomen,
door hem.
overspoelt door pijn.
weggedoken in een hoekje,
wensend onzichtbaar te zijn,
ze wil niet dood,
maar leven kan ze niet.
mag ze er gewoon eventjes,
niet meer zijn..??
Reacties op dit gedicht
| memory: | Donderdag, januari 12, 2006 22:38 |
| zou fijn zijn als dat zou kunnen..even maar... het is ook zwaar wat er allemaal gebeurt. hoop dat het beter gaat snel of ooit.. sterkte meis en vind het mooi geschreven( en herkenbaar;-)maar dat wist je vast al) |
|
| Riann: | Maandag, januari 09, 2006 19:55 |
| Ja dat mag meid..knuffie | |
| Mich.: | Maandag, januari 09, 2006 18:36 |
| Om stil van te worden .. Take care Dikke kus, Mich. |
|
| frientjus: | Maandag, januari 09, 2006 15:33 |
| mooi..! sterkte! -x- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klein*sprookje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||