is verrot en aangeraakt
is verrot en aangeraakt
als ik wakker word
is alles wit
geen grijs en blauw
alleen maar wit
zover ik kijk
ik maak het goud
omdat het dan de
wereld wordt waarvan
ik houd, die ik vertrouw
in goud en later rood
ik ben naakt omdat ik
zwart wil dragen
een jurkje met bandjes
mijn schouders
zijn nog mooi
de rest is vies
daar walg ik van
dat is verrot en aangeraakt
heeft me pijn gedaan
dat wil ik niet meer zijn
maar wit is angst
en angst is gek
ik wil niet wit
worden van angst
ik ben niet gek
wil melker
09/01/2006
Reacties op dit gedicht
| elze: | Vrijdag, september 04, 2009 17:52 |
| Ik lees hier hetzelfde gevoel als in sommige gedichten van nu Wil.. laifs elze.....weekend |
|
| yazii: | Maandag, mei 15, 2006 19:42 |
| mooi wil en ijzersterk als altijd | |
| hiljaa: | Maandag, januari 09, 2006 20:29 |
| eigelijk heel droevig ! waaromgebeurt het toch op deze wereld! knufliefs--hiljaa-- |
|
| L.Bert: | Maandag, januari 09, 2006 18:51 |
| Indringend gedicht waar ik geen grapjes over kan maken. | |
| L!@: | Maandag, januari 09, 2006 18:03 |
| oh..je bent dus apk...hihi...;-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||