Eens in Vlissingen
De dag stond stil.
Ik rilde van honger
en at je ogen.
Mijn lijf wilde
je lust vullen.
Je zinnen streelden
mijn gedachten.
Eén moment blijft
me altijd bij.
Ik zweette tranen
om jouw gunst
Ik traande zweet
om jouw troost.
Ik was aan alle
kusten jouw zee.
Snikheet Vlissingen
zocht je borsten.
Je gaf ze brutaal
en toonde olijk
al je gaven aan mij.
Ik was uitverkoren
de jouwe te zijn,
de enige voor nu.
Met melk en honing
masseerde je mij
een zalig zoet beleg.
Mijn broer pas dood,
ik het eerst levend.
Ik rilde van honger
en at je ogen.
Mijn lijf wilde
je lust vullen.
Je zinnen streelden
mijn gedachten.
Eén moment blijft
me altijd bij.
Ik zweette tranen
om jouw gunst
Ik traande zweet
om jouw troost.
Ik was aan alle
kusten jouw zee.
Snikheet Vlissingen
zocht je borsten.
Je gaf ze brutaal
en toonde olijk
al je gaven aan mij.
Ik was uitverkoren
de jouwe te zijn,
de enige voor nu.
Met melk en honing
masseerde je mij
een zalig zoet beleg.
Mijn broer pas dood,
ik het eerst levend.
Reacties op dit gedicht
| Anton van Amerongen: | Maandag, januari 09, 2006 22:41 |
| Dank je wel Mathilde, maar je hoeft niet te buigen hoor! Liefs, Anton |
|
| Mathilde: | Maandag, januari 09, 2006 21:35 |
| ik buig diep voor deze pracht! heel graag gelezen. liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||