*** Je wist erdoorheen te dringen *

Al van kleins af aan
heb ik een masker gedragen
verborg ik elke traan
en voorkwam ik pijnlijke vragen

Beetje bij beetje leerde iedereen me kennen
vrienden, familie en toen pas zelfs mam
Moeilijk was het voor ze om eraan te wennen
afvragend waar mijn verdriet ineens vandaan kwam

Zestien jaar lang kende iemand mij niet
had een muur om me heen gebouwd
verborg ik mijn intense verdriet
voor iedereen die van me houdt

En ineens weet jij er doorheen te dringen
binnen een maand tijd ken je me 100 procent
Vangt dingen op die mensen nooit opvingen
hoe kan het dat jij me zomaar ineens kent

Bij iedereen duurde het zo lang
jij kent me terwijl je een maand met me samen leeft
Aan de ene kant maakt het me bang
maar zo weet ik ook dat je om me geeft

* Ik hou van je, schat, ik wil je nooit meer kwijt en dat meen ik met heel mijn hart! *

Geschreven door

anne(22)

Reacties op dit gedicht

anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

ni-cola:	Woensdag, januari 11, 2006 22:19
heey, kwou eve zegge dat het een kei mooi gedicht is :) xxx,

Mii=onckr:	Woensdag, januari 11, 2006 19:55
WooOw,,wat een super mooi gedicht!!! En super lief. Maar ik heb ook een vraagje. Zoals je het gedicht begint, zo ging het ook met mij. Het gaat nu beter, maar ik weet niet hoe ik dit ooit met mijn moeder moet delen. Ze weeet eigenlijk gewoon niks van me en dat doet me zeer. Wil je alsjeblieft zeggen hoe hje het haar hebt verteld? Veel Liefs,,

Over dit gedicht

Auteur: anne(22)
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 10 januari 2006
Thema's: [Liefde] [JIJ] [Onzekerheid]