Zwart gat
Help me....
uit dat zwarte gat waar ik me begeef
waar ik het gevoel krijg dat ik niet leef
ik voel me zo alleen
zie niemand om me heen
ben zo bang
zit hier al zo lang
soms zie ik het licht
maar dan gaat die deur weer dicht
zie het elke keer gebeuren
ik sla met alle macht tegen die deuren
maar het mag niet baten
die deuren worden dicht gelaten
dat gebeurd nou elke keer
en dan gaat het goed
maar steeds weer
weet ik niet hoe ik verder moet
lopen naar het licht en maar blijven hopen
ik weet dat het zo niet langer gaat
maar ik zie elke keer die deur die dicht slaat
Reacties op dit gedicht
| Eveline: | Vrijdag, november 02, 2001 21:21 |
| Yoeri, je komt wel bij dat licht en ik zal je zoveel mogelijk helpen! ik ben er voor je yoer..sterkte, kus E | |
| Trinity: | Dinsdag, oktober 30, 2001 14:47 |
| Hoi Yoeri Blijf hopen, het komt vanzelf. Alles op z'n tijd. En Eveline zou je ook blijven steunen en bij je blijven. Hou vol. Dikke knufff en sterkte Trinity |
|
| Goverdina: | Maandag, oktober 29, 2001 23:50 |
| lieve Yoeri Blijf naar het licht lopen en als jij door blijft lopen kom je echt in dat warme licht. Als de deur dicht gaat zet je voet er dan tussen zodat je een streepje licht blijft zien. Het komt echt wel goed. Want zoals ik je meer heb gezegd: achter de wolken schijnt nog steeds de zon, ook voor jou. liefs Goverdina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Yoeri Vleer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||