Wie vliegt daarboven?!...Leg eens een spiegel onder me neer!
Ik ben blij dat je je reden nu gevonden hebt,
alleen te blijven met je zelf.
Alles gaat dood, alleen wat al dood is niet;
dat vergaat...dat vergaat.
Gaat U maar een nieuwe geliefde Herder zoeken,
om tot niets te kunnen verklaren,
als de hekken eenmaal staan, om de weide, om de weide,
omdat dan het schaapje vrij wil grazen.
De man van je kinderen, (ach, die arme, aardige...)
bouwde zich zijn handen knoest, wrikte zich zijn rug tot moes,
en toen, kwam hem huilen van frustratie;
Eenmaal waren de hekken klaar, bevielen schaapjes ze weer
weg te nemen. Erg was het, dat hij er iets van zei zeg...
(wee, die arme man...!)
Ik heb mijn laatste poging gedaan, nu, lief,
iets van mijn leven met jou te delen.
Wie vliegt daarboven?!!!... is het een Merel of ben ik...
Knip eens een foto van de tijd...(!)
(en nu aan de lezers, de mensen die wel willen bestaan.)
(één van die lezers ben jij, is zij, die wil dat ik niet meer
zal bestaan...)
(Ze leest mee als in de menigte gestaan, slechts twee ogen
in de schare.)
Dat daarboven toch echt iets vliegt !!
Wat zou dat kunnen zijn?...!
Lief, ik zal niet zeuren, (zoals je iets aangeven noemt) over
dat het me onmogelijk...
Ik weet dat je niet anders dan naar hekjes zoeken kunt op
de dag als deze, de dag als deze die je eeuwig is.
(Pardon, beste lezers... dit minpunt moest hier even dit
duidelijk zien te maken.)
(Laten we hopen dat het schaap, weldra, op een andere weide
graast... dat het wel een eeuwigheid zal duren, is iets dat mij
niet verbaasd... helaas, helaas, helaas.)
(Zij ziet deze gedichten nog, als haar eigen kinderen, tot een
reden de beste man, nog als Herder te mogen nemen...
Gedichten kunnen inderdaad, als gewilt het leven strak
omsluiten, dat het ietszelve is... Echter, mensen kunnen niet...)
Fietfiet, Fiet, fiet, Fiet...
11'01'2006.