papa
zittend tussen het verval van dromen
glimlach ik en doe alsof het me niet raakt
dat jouw tijdelijke bed hier ligt
in het huis; eens het jouwe
waar jij leefde; eens met ons
lees ik de titels van je studieboeken
en wis met schoonmaakmiddelen
het hardnekkige verval weg
zodat jouw deeltijd schoon lijkt
in het huis; eens het jouwe
waar jij leefde; eens met ons
denk niet aan begrip of vergeving
omdat ik het verval wegpoets
want ik koester slechts vroeger
toen jij hier was en blijven zou
in dit huis; eens het jouwe
waar jij leefde; eens met ons
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Woensdag, januari 11, 2006 21:05 |
| sterk verwoord rakend gr kerwin |
|
| opgever: | Woensdag, januari 11, 2006 18:14 |
| zo mooi geschreven, met veel gevoelens erin verwerkt en ook zo gelezen groetjes raissa |
|
| ~~~vr0uwtje~~~: | Woensdag, januari 11, 2006 17:49 |
| Heel mooi!!... sterkte |
|
| *jessica*: | Woensdag, januari 11, 2006 17:46 |
| mooi onder woorden gebracht... zoiets is altijd naar... liefss |
|
| scientist: | Woensdag, januari 11, 2006 17:45 |
| Zeer intens | |
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||