Moeder 6
Niet meer gejaagd.
Het buigen van uw knieën, van uw polsen,
zelfs het draaien van uw denken
is vertraagd als in een film,
als in een veel te lastige vertaling.
Ook daling van het tempo in uw bloed, nu u,
al jaren uitgerust
en door die stille jaren ook wat uitgeblust,
haast niets meer doet wat moet.
Het leven neemt nu u, of neemt u nu
het leven, in de maling?
Ik zie uw stille stijl, terwijl de wereld onbesuisd
vol van bezwete zwoegers
in de rondte suist.
U leeft bedaagd:
uw wereld dommelt nog wat na
op wat er indertijd uw wegen heeft gekruist,
vaak ongevraagd.
Reacties op dit gedicht
| J.H. Vergne: | Donderdag, januari 26, 2006 19:08 |
| allemaal liefdevol verwoord heel mooi zo kan het met een ieder gaan sterkte groetjes |
|
