alleen samen
Als ik kijk rondom me heen
Dan zie ik zoveel mensen
Meer dan ik ooit kan wensen
En toch
Voel ik me dan soms zo alleen
Ze lopen naast elkaar
Zonder ooit te zien opzij
En weet je, het lijkt mij
Dan toch altijd wel wat raar
Dat mensen kunnen lopen
Met kleppen op het hoofd
Schijnbaar half verdoofd
In gedachten weggekropen
Als ik loop door straten, over 't plein,
Om me heen zoveel lichamen
Maar met niemand echt tezamen,
Dan voel ik me eenzaam, klein
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, januari 12, 2006 19:28 |
| mooi groetjes Dirk |
|
| ana (stacia): | Donderdag, januari 12, 2006 18:35 |
| Dit voelt triest. En evenzeer beangstigend. Omdat het zo waar is voor velen. knuffel ! ana |
|
| ShyAngel: | Donderdag, januari 12, 2006 16:35 |
| Ik weet niet wat ik hierop moet zeggen. Zo mooi verwoord..pff..ik ben er stil van..Ik herken mezelf..echt supermooi =) Liefs ShyAngel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||