zo zonder jou.
ik probeer gaten te staren in de tijd
alsof die mij terug zouden voeren
naar waar ik wij samen waren
-je had het me eens al voorspelt
maar ik wist niets van de pijn
zo zonder jou -
slapen doe ik niet meer nu
ik droom toch altijd al over jou
dagen en nachten zonder verschil
-ik sluit mijn ogen en fluister de wind
mijn eindeloze verdriet maar toe
hopend dat jij niet luistert-
nu pas snap ik wat je bedoelde
al die keren dat ik je hart brak
en jij me vertelde van de leegte
-het spijt me zo mijn liefste,
voor alles wat ik deed en
alles dat ik ben-
Reacties op dit gedicht
| opgever: | Donderdag, januari 12, 2006 18:11 |
| veel sterkte toegewenst. En heb niet voor eeuwig spijt. Je moet jezelf kunnen vergeven groetjes opgevertje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||