't Zijn nu al moeilijke periodes voor me geweest
maar het lag niet aan een ander
ik ben het probleem met een
heden zonder toekomst zal
ik het redden
het doet pijn de pijn hier vanbinnen
maar niemand blijkt het écht te begrijpen
al ben ik trots als ze het al even proberen
maar zo geraak ik de dagen niet verder meer door
de passie is verdwenen en ik hield
er zo van.
ik leerde dat verliefd zijn en houden van niet altijd
makkelijk is
en toch gaat de deur van m'n wijsheid elke dag meer dicht
van moeilijk doen hou ik wel maar
het verdriet ligt me zo zwaar
zo zwaar dat er enkel een iets nog rest
maar het betekend teveel voor me
ik heb genoeg gehoopt
er rest niets meer van over
Een verleden kwam me terug opzoeken
ik wil iets beslissen maar ik
heb het bang en koud
ik leef nog wel
maar langzaam... sterf ik vanbinnen af.

(Het gedicht is moeilijk van schema gezet,
misschien ook wel fout, maar... zow lees ik het af...
zow verloopt het voor mij eenmaal...)