vanaf dat ik je zag kwam een zonnestraal mijn leven in
bij jou vond ik het fijn en had het naar m'n zin
we deden veel dingen samen, gingen houden van elkaar
maar we lijk jij voor mij steeds vaker onbereikbaar

sinds dat ik naar Zetten moest ging het eigenlijk al fout
want daarmee viel veel weg van wat wij hadden opgebouwd
ik dacht dat wij het samen wel zouden redden en winnen
maar ik voel me steeds vaker zo koud en leeg van binnen

alsof het woord 'wij' niet meer hetzelfde betekent voor jou
en dat je niet ziet als vriendin maar als gewoon een vrouw
misschien, en dat hoop ik, heb ik het helemaal finaal mis
en zien we dit later gewoon als een stomme gebeurtenis

hoe dan ook, positief eindigen wil ik wel in dit gedicht
en nu is dan ook al mijn hoop op jou gericht
maak me duidelijk dat ik me nergens zorgen om hoef te maken
en laat me dan jou hart weer kunnen aanraken

liefs misz_me