Jawel
Er ligt een fiets
op 't asfalt van de weg.
En ook een vrouw vol bloed
en vieze vegen:
haar kleding in de war,
haar linker knie ontveld.
Haar ogen wild van schrik,
terwijl haar vuile handen beven.
Bijzonder snel
hebben nieuwsgierigen
zich rond haar opgesteld.
Ze kijken naar de schade
en de pijn
en overwegen.
De voorsten dringen weldra weer terug:
die vrouw is niet eens dood,
want ze beweegt nog.
Valt dat even tegen!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Huub Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||