Kerkgang
Stil trip ik zondagsmorgens met wat mensen
over straat,
het hoofd nog ijl van film op de tv
en van het bier:
't werd zaterdag weer laat.
De straten zijn erg stil:
de mensen liggen nog in bed
of klungelen wat in hun huis
totdat er koffie is gezet.
Maar stille straat,
toch blijf ik uit de kerk niet weg.
Dat zou onnozel zijn:
een spelen met mijn eeuwig lot.
Veronderstel je zeg!
Ik trip dus naar de kerk en zing er
'dank u god'.
En denk:
"Ik plooi het wel, maar fijn dat u er bent,
zo zondagsmorges vroeg,
en later,
bij mijn end".
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Huub Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||