Ochtendgeluk
Gewekt door het felle zonlicht.
Ik kijk naar buiten.
De weilanden bedekt met een laagje rijp.
Wat een prachtig gezicht.
Kijk over de landerijen,in de verte hoor ik een haan.
Ben een kind uit de stad,maar hier wil ik niet meer vandaan.
Doe het raam open.
Snuif mijn longen vol met frisse winterse lucht.
Achter mij,in bed ligt mijn lieverd nog te ronken.
Dit is vroeg geluk.
Op zo'n manier wakker worden,dan kan je dag toch
niet meer stuk.
Ik kijk naar buiten.
De weilanden bedekt met een laagje rijp.
Wat een prachtig gezicht.
Kijk over de landerijen,in de verte hoor ik een haan.
Ben een kind uit de stad,maar hier wil ik niet meer vandaan.
Doe het raam open.
Snuif mijn longen vol met frisse winterse lucht.
Achter mij,in bed ligt mijn lieverd nog te ronken.
Dit is vroeg geluk.
Op zo'n manier wakker worden,dan kan je dag toch
niet meer stuk.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zaterdag, januari 14, 2006 15:18 |
| Heerlijk meis...... liefsliefs, switi lobi |
|
| opgever: | Zaterdag, januari 14, 2006 14:55 |
| mooi, leuk geschreven groetjes opgever |
|
| Gert: | Zaterdag, januari 14, 2006 13:11 |
| Heerlijk, word er jaloers van. Hopelijk word ik ook over niet al te lange tijd zo wakker.;) Liefs, van mmij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sandra Bot | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||