verloren in mijn zijn
vandaag dans ik eindeloos de cha-cha-cha
met mijn herinneringen als liefste partner
want ik alleen zal op mijn tenen trappen
wanneer de inkt traanloos gedroogd is
en het zwart mijn wit papier bezoedelt
zodat ik struikel over de woorden
als ook de rand van het papier mij lonkt
net als de omhelzing van mijn liefste, dood
zodat ik vluchten zal naar het venster
dansend op de maat van mijn dromen
vallend zo zonder vleugels om te vliegen
fluisterend; met het laatste van mijn stem
[zie zelf maar wat je ervan maakt]
Reacties op dit gedicht
| written words: | Zaterdag, januari 14, 2006 16:09 |
| Prachtig mooi. KUS. |
|
| switi lobi: | Zaterdag, januari 14, 2006 16:02 |
| 't Is triestig mooi.... Liefsliefs, switi lobi |
|
| MayadeBij*: | Zaterdag, januari 14, 2006 13:42 |
| Dit doet mij aan alsof je het raam uit gaat springen - slechts mijn morbide gedachtengang ;) Erg mooi geschreven trouwens.. x | |
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||