Oogst
Wachten met een hoed over zijn oog
in de schaduw van de appelgaard
staat de zon nog hoog
kauw ik bedaard
op een graspriet
Zo denkt hij over zijn zonden
over gedane dingen en verdriet
maar vind hij geluk
en is het verdriet,teniet
Appels dienen geplukt te worden
indien rijp, en niet te groen
voor mij dus absoluut cruciaal
om de rijpe, en niet de verkeerde te doen
Van de grond word niet geraapt
alleen het verse word ge-oogst
er word niet meer gegaapt
de man plukt verder
Reacties op dit gedicht
| hannez: | Zondag, januari 15, 2006 18:49 |
| euhum,euhum...let op uw taalgebruik;))Verder wel mooi! xxx | |
| opgever: | Zaterdag, januari 14, 2006 18:30 |
| triestig, maar tegelijkertijd mooi geschreven groetjes opgevertje |
|
| mienke: | Zaterdag, januari 14, 2006 18:04 |
| ja mooi!:) ja nu ik em nog is lees, het is een bijzonder gedicht! heeft wel wat:) staat me wel aan!:P | |
| Marilène B.: | Zaterdag, januari 14, 2006 18:02 |
| net zo'n prentje dit gedicht!! mooi verwoord!! liefs Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Koene | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||