*Zwijgen*
Haar ouders proberen te praten
Alleen zij zwijgt
Van binnen wil ze dingen vertellen
Maar ze kan het niet
Ze praat met niemand meer
Heeft zich opgesloten in zichzelf
Denkt vaak nog aan haar laatste woorden
”Het hoeft allemaal niet meer”
Sindsdien zwijgt ze de hele dag
Zegt geen enkel woord
Haar vriendinnen vinden haar maar raar
De ouders maken zich ongerust
Haar kan het niks meer schelen
Terwijl ze naar het mes kijkt
Zegt ze nog zachtjes vaarwel
Vanaf toen zou ze voor altijd zwijgen
Reacties op dit gedicht
| spacekoe: | Maandag, januari 23, 2006 20:09 |
| oh zo mooi... | |
| waterziel: | Zondag, januari 15, 2006 22:16 |
| hey lief, echt heel mooi...ben er stil van. xxxx |
|
| Roo$je: | Zaterdag, januari 14, 2006 20:03 |
| Heej meiss, Dit is een super mooi gedicht, prachtig geschreven! Ik zou mezelf hierin kunnen herkennen! Ik praat ook nie meer tegen me ouders, krijg toch geen begrip want ze luisteren nooit naar wat ik zeg! Dus zwijg ik... Ook dat mes, het blinkt zo in m'n ogen :s dat ik niet weet hoe ik verder moet.... Liefs, HouVanJou!! KusSsJeee |
|
| written words: | Zaterdag, januari 14, 2006 19:17 |
| Heej schatje.. Prachtig mooi geschreven. Ken ik de gne op wie het is geïnspireerd..? Hou van jou. KUS. WJNMK. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Lovely Rose* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||